To książka szczególna. Po raz pierwszy spotkałem się z tak drobiazgowym potraktowaniem origami od strony teorii. W I-szej części znaleźć można historię origami, dogłębną analizę geometrii i symetrii, wyjaśnienie tzw. siatek zagięć, noty o mistrzach składania papieru, japońskiej tradycji, specyfice europejskiego origami. Autor drobiazgowo analizuje system znaków i symboli przyjętych w origami.
Podobnym zabiegom poddaje podstawowe bazy spotykane w origami. Engel wskazuje czytelnikowi na pewne związki i podobieństwa między origami a architekturą, naturą czy muzyką. Część teoretyczną kończą informacje zawarte na końcu publikacji o organizacjach origami z całego świata oraz literatura szczegółowo dobrana do poszczególnych zagadnień.
Część II to modele. Wśród najciekawszych: kangurzyca z młodym w torbie, serce przebite strzałą (prostopadle do powierzchni serca), ośmiornica, rycerz z kopią na koniu, stonoga, wąż, skorpion. To tylko niektóre z 25-ciu propozycji autora. Wg mnie to znakomite składanki. Ujmują pewną łagodnością kształtów, bryła jest w pewien sposób bajkowa, ciepła, co zbliża styl Engela do stylu Brilla. Mankamentem publikacji jest opisywanie diagramów na innej stronie, a nie jak to zwykle ma miejsce bezpośrednio pod każdym rysunkiem. Taki zabieg utrudnia czytanie modelu, zwłaszcza gdy diagramy nie są najlepiej narysowane, a do tego pojawiają się błędy. Czasem trudno zgadnąć co autor miał na myśli. Generalnie diagramy są mniej czytelne niż możnaby od publikacji takiego kalibru oczekiwać.
Niezależnie od tego – pozycja zupełnie obowiązkowa. Wydaje mi się, że Engel tworzy zupełnie nowe, niepowtarzalne wzory. Warto się z nimi zapoznać.
Ale fajowskie! Gdzie jest instrukcja składania?!
(edit: drukowane literki)
Możliwość komentowania została wyłączona.