Na diagramy skrzatów natknęłam się podczas przeglądania stron o origami. Bardzo prosta składanka na pewno nie będzie atrakcją dla wytrawnych origamistów. Świetnie natomiast nadaje się do pracy z małymi dziećmi. Wyjątkowego charakteru figurki nabierają w zależności od doboru papieru, proporcji czapek i końcowego wykończenia.
Diagram skrzatów możemy wykorzystać przy okazji opracowywania baśni i bajek, w których bohaterami są krasnoludki lub skrzaty. Wtedy na podsumowanie dnia lub całego bloku tematycznego możemy zrobić składankę. Oprócz wszelakiej maści skrzatów z takiego samego diagramu uzyskamy czarodzieja lub św. Mikołaja.
W zależności od tego jakie figurki chcemy uzyskać nauczyciel powinien przygotować:
na skrzaty – papier do pakowania prezentów w dość jednolitych barwach,
na mikołaja – czerwony papier w różnych odcieniach,
na czarodzieja – granat, fiolet, nawet czerń.
Możemy zaproponować dzieciom wybór składanki przedstawiając wykonane przez nas wzory. Rozdzielamy uczniom kartki formatu A5 i przystępujemy do składania.
Pierwszą czynnością jest przygotowanie kwadratu, jeżeli już to robiliśmy nie zaszkodzi powtórzyć dla utrwalenia. Aby odciąć niepotrzebny pasek musimy użyć nożyczek i możemy w zupełnie naturalny sposób przypomnieć, że w origami nie używa się nożyczek, a większość składanek powstaje z kwadratowej kartki papieru i właśnie ten kwadrat przygotowaliśmy.
Przystępujemy do wspólnego składania korzystając z diagramów i objaśnień nauczyciela. Prowadzący tłumacząc kolejne zgięcia może posługiwać się kartką z narysowanymi liniami
i strzałkami używanymi w diagramowaniu. Oczywiście skupiamy się na składaniu figurki, a nie na znakach, ale w razie pytań uczniów możemy użyć dokładniejszych objaśnień. Pracując w taki sposób „oswajamy” dziecko z diagramami.
Po złożeniu „płaszczyka” składamy czapeczkę. Z odciętego wcześniej paska papieru przygotowujemy kwadrat z całej szerokości paska. Kwadrat składamy wzdłuż przekątnej
i dalej formę lody, podwijamy jeszcze tylko trójkąt i czapeczka gotowa. Kawałek jasnego papieru na twarz przycinamy wielkości czapki i odcinamy górę. Sklejamy twarz z czapeczką, przyklejamy do płaszczyka, ozdabiamy według pomysłu dzieci.
W klasie drugiej, której uczniowie składali prezentowane figurki są dzieci o różnym stopniu zdolności manualnych, wszyscy jednak ukończyli pracę. Nie naciskałam jednak gdy któreś z dzieci nie mogło równo wymodelować poły płaszczyka, ważniejsze dla mnie było to, aby praca była ukończona. Szanuję reguły origami, ale biorę też pod uwagę zasady dydaktyki i terapii.
Diagram na stronie: www.origami.or.kr
Tekst: Joanna Sowa