Druga książka z serii Origami wydana w 1990 r. przez KAW zawiera zestaw figurek o nieco wyższym poziomie trudności niż w części poprzedniej. Autor, bez wątpienia wielki miłośnik origami we wstępie wprowadza nas w klimat, który towarzyszy sztuce origami od wieków.
Diagramy są czytelne, kolorowane kredkami, co nie wszystkim przypadnie do gustu. Nie mogę przemilczeć, że w książce niektóre modele wykonuje się z użyciem nożyczek, ale jak sam autor pisze – tradycyjne origami nie lubi zbyt wielu cięć. Na szczęście ponad 2/3 figurek wykonuje się bez ciecia papieru. Są to typowe tradycyjne modele, które można znaleźć dzisiaj w niemal każdej książce o origami.
Wydaje mi się, że dzisiaj to zbyt mało, by zainteresować tą pozycją kogokolwiek. Polecam tylko kolekcjonerom.